Rozdział 19.

Wstałam wcześnie, dochodziła 8 rano, ale nie mogłam już zasnąć. Miałam dobry humor, zrozumiałam, że nie muszę się przejmować... Przeżyłam rozwód rodziców i te ich wszystkie kłótnie, więc potrafię takie coś wytrzymać, jestem silna... Dzisiaj nie mam zamiaru iść do szkoły, tato mi tego pewnie nie usprawiedliwi, trudno się mówi. W Polsce też wagarowałam. 

Zeszłam na dół i udałam się do kuchni. Na moje nieszczęście siedział tam Harry ze szklanką mleka w dłoniach. Popatrzył się na mnie, a ja zignorowałam go chowając się za drzwiami lodówki.
-Nawet dzień dobry nie powiesz?
- Zapewniam, że nie warto.
-Ojej, wredna Sam-powiedział z sarkazmem.
-A co cię to obchodzi? Może i wredna, ale tylko dla ciebie-spojrzałam mu w oczy.
- A ja tylko dla ciebie
- I w dupie to mam! Bądź jaki chcesz, a teraz daj mi spokój, bo mam cię już dosyć!
- Uwierz, że ja mam ciebie bardzie- powiedział wkurzony Harry.

- Więc kurwa odpierdol się i daj mi spokój!!- krzyknęłam.
W tym momencie do kuchni wszedł Lou.
-Ooo,hej! I jak, pogodzeni?

-Tak! Te krzyki to wiesz, taka radość. Jej!- skłamałam
-No to świetnie! Może gdzieś dzisiaj wyjdziecie?
-Wiesz, nie. Nie chcę- powiedziałam
- Czemu? A tak w ogóle, Sam, sexi piżamka! Ale masz zgrabne nogi!- Louis się wyszczerzył.

-Ojej, dziękuje. Jak mi spodni nie dałeś, to co się dziwisz!
-O to mi chodziło mała! DObra, idę się ubrać, za chwilę wrócę.
-I pomijając fakt, że to moja bluzka- powiedział lokers pod nosem.
-Kurde, o co ci chodzi!?! Bluzkę ci zaraz oddam! Co ja ci zrobiłam?!
-To już moja sprawa- Harry podniósł się i udał do salonu.
- Do dupy z tobą!-dodałam
- Z tobą też!
Usiadłam na miejscu chłopaka ze szklanką soku jabłkowego. PO chwili doszedł do mnie Zayn.
-Hej mała!- objął mnie ramieniem.
-Hej Zayn-uśmiechnęłam się.
-Wszystko okej? Bo widzę, że z Hazzą wiesz... ten tego.
-U mnie dobrze, miałam z nim ostrą sprzeczkę, ale mam tego chłopaka gdzieś, jak ma się obrażać bez powodu, to ja nie mam zamiaru go przepraszać.
- Dobra, Sam, wiem, że jest ci ciężko, ale nie myśl o tym, naprawdę, tak będzie najlepiej, wiem co czujesz.
-Dziękuję Zayn! Masz rację, mam swoje życie, a on swoje.

-Dokłądnie! Co chcesz na śniadanie?
- A zrobisz mi coś?
-No oczywiście, że tak!
- Super! Może jakieś kanapki.
-Hahaha, to miałem na myśli. Nie jestem dobrym kucharzem. A z czym chcesz?
- Z nutellą, macie?
-A jakbyśmy mogli nie mieć? Już ci robię. Bułka, czy chleb?

- Bułka!
Malik męczył się z nią jakieś 15 minut, bo biedny nie mógł przekroić. Podeszłam do niego, zabrałam nóż i w jakieś 5 sekund bułka miała dwie części.
- Jak ty?!
- Nauczyć cię, ty mój biedaku?
-Mogłabyś?
-Jasne!
- Spójrz się, łapiesz bułkę i hahahahahahahahaha-wybuchłam śmiechem.
-Co takiego jest śmiesznego w tym?!
-Hahahahaha! Bo nie możesz przekroić bułki! No weź!
-No co..- Zayn puścił uśmiech.
- Bardzo śmieszne! HAHAHA- wtrącił się z tym swoim sarkazmem Harry.
Zignorowałam go. Zayn ma rację, nie muszę o nim myśleć. Ten chłopak jest mądry, ale bułek przekrajać to nie umie!
- Ejjj, Zayn! Hahaha, dawaj! Bitwa na nutelle?
-Okej!
-Albo nie! Macie bitą śmietanę?
-Tak, a co?
-Chodż do daddy'ego, póki jeszcze śpi, wiesz o co chodzi?
-Hahaha, jasne, że wiem, chodźmy!
Kiedy znaleźliśmy się już w pokoju Liama chodziłam jak na paluszkach zdała od wazonów i innych szklanych rzeczy, dotarliśmy do łóżka chłopaka, a ja nałożyłam bitą śmietanę na moją dłoń i delikatnie wysmarowałam nią twarz Liama, zaczęłam lekko chichotać razem z Zaynem, a po chwili zwialiśmy, kiedy zobaczyliśmy że nasz śpiący królewicz lekko się rusza. Zeszliśmy na dół. Spojrzałam na Hazzę i dobrze wiedziałam, że chce w tym momencie krzyknąć na cały dom tak aby Liam się obudził i zobaczył co się stało, nie tracąc czasu szybko do niego podbiegłam i rzuciłam się na niego, spadliśmy na kanapę, a ja zakryłam mu twarz dłonią na której spoczywała reszta bitej śmietany, powiedziałam"Cicho!" i odparłam do Zayna.
- Zayn, podaj mi bitą śmietanę
Hazza zaczął się wyrywać, ale ponieważ na nim leżałam i trzymałam jedną z jego rąk nie miał szans, po chwili jego bluzka, twarz i włosy były całe białe. Jak u bałwana. Zaczęłam się śmiać razem z Malikiem i nie obchodziło mnie to, czy teraz ten bałwan krzyknie tak, że reszta się obudzi.
- AAAAAA! PORĄBAŁO CIĘ?! JESTEŚ DEBILKĄ !- krzyknął Harry
- Ejjj, tylko nie debilką!- stanął w mojej obronie Zayn.
- A kim kurwa?! Aniołem?!
- Dla mnie tak
- A dla mnie nie.! Mam ją głęboko w dupie, ochhh!- Styles udał się na górę,
-Bolało?
-Co?
-Te przezwiska od strony Harrego?
-A wiesz, że nie? Kurde, dzięki tobie. Naprawdę jestem dla ciebie aniołkiem?

-Hahaha, tak, tak, ale wiesz... takim z piekłą rodem- Malik do mnie mrugnął.
- I z czego można chcieć więcej? Mam najlepszych przyjaciół!
- No ja myślę!- wtrącił się Lou, który akurat zszedł na dół.

Dochodziło południe, a ja nadal siedziałam u chłopaków, miałam ochotę na jakiś spacer.
- Kto idzie ze mną na spacer? Liam?
- Przeprasza, ale idę z Danielle, Aha i dzięki za miłą niespodziankę na mojej twarzy. Zemszczę się!!!
- Nie ma za co. Pozdrów Danielle. Zayn?
-Kurde, wiesz, że bym poszedł, ale umówiłem się z kumplem już. Przepra...
-No okej! Ja przeżyję! Louis?
-Eleanor, nie obrazisz się?
- A na co? Jasne, że nie! Idźxie wy kochasie do swoich Julek, a ty Zayn do swojego Romea! A ty Niall?
- Ja... ja nie bo zabieram Sylwię za chwilę na wycieczkę po Londynie, innym razem?
- Spoko! To nic, idę sama.
Wyszłam z domu. Postanowiłam przejść się do parku, nie chciało mi się wracać do domu, włożyłam słuchawki w uszy i włączyłam Eda "Little Bird". Zobaczyłam po prawej stronie wolną ławeczkę, spoczęłam na niej i tak siedziałam myśląc. W pewnej chwili ktoś zaczepił mnie od tyłu i wyjął jedną słuchawkę z ucha, Szybko się odwróciłam nie patrząc kto to jest i moja pięść wylądowała milimetr od nosa jak się okazało Harrego.
-Harry, co ty tutaj robisz?!- spytałam zdenerwowana
-Spaceruję. Miłe powitanie pięścią.
- Myślę, że się spodobało- uśmiechnęłam się ironicznie.
- Tak, było wspaniałe! Czego słuchasz?- Chłopak wziął moje słuchawki
- Jak słyszysz, Eda,
- Moja ulubiona piosenka, twoja też?
-Mhmmm...
-Ed jest bardzo fajnym gościem! Kiedyś cię z nim poznam
-Nie musisz- odwróciłam się od niego.
- Słuchaj Sam, przepraszam za to wszystko, za wczoraj wieczorem, za dzisiaj rano.
-Ojej, Haroldzika wzięły wyrzuty sumienia?
-Jak widać tak.
- A teraz powiedz mi o co ci do kurde chodziło?
- Czasem są takie dni, że...
- Że jesteś wredny dla jednego ze swoich przyjaciół, a dla reszty tryskasz radością?
- To dziwnie wygląda.
-Bardzo dziwnie...
- Nie mogę ci powiedzieć o co chodzi.
-To nie mów, problem.
- Sam, przepraszam, wybaczysz mi?
Nie odpowiedziałam, tylko pocałowałam go w usta z jednego bardzo ważnego powodu....

_________________________________________________________________________


Troszkę krótki, no ale jest ; ))
Za niedługo NEXT ; )
CZYTASZ=KOMENTUJESZ! ; D
Melaa ; DD